Charytatywny kalendarz ścienny na 2022 O(d)grodzenie / (de)fence

  • Cena netto: 81,30 zł 100,00 zł

Paula Kaniewska, Ścienny kalendarz A3 na spirali na rok 2022. O(d)grodzenie / (de)fence. Dochód ze sprzedaży kalendarza przeznaczony jest na wsparcie działań Grupy Granica. 

Paula Kaniewska - artystka wizualna, absolwentka malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Międzyobszarowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych i Społecznych na Uniwersytecie Warszawskim. Mieszka i pracuje w Berlinie. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, robi animacje i mapy. Interesują ją granice i podziały. Dokumentuje je, zwracając szczególną uwagę na nieciągłości i zakłócenia. Cykl „O(d)grodzenie narodowe” prezentowany był w 2021 r. w warszawskiej galerii Nanazenit.

Nakład: 100 egz. 

Kalendarz wspiera organizacje pomagające migrantom, działające jako Grupa Granica / The calendar supports organizations helping migrants, operating as the Granica Group.

wydawnictwo: Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana

autor: Paula Kaniewska

design: Tomek Bersz

język: polski

rok wydania: 2021

format: 30 x 42 cm (wymiary kartki A3)

"Polska poprzecinana jest płotami wzdłuż i wszerz. Jest ich tak dużo, że stają się niemal niezauważalnym, naturalnym elementem otoczenia. Cykl obrazów „O(d)grodzenie narodowe” to odpowiedź na to nagromadzenie, ale także pytanie o jego przyczyny i społeczne konsekwencje. Zestawiam ze sobą płoty, które powstały w minionych latach, starając się wyczytać historię polskiego „grodzenia się” z podobieństw i różnic w ich formach.

Zaczynam od płotów PRL-owskich, które dobrze pamiętam z dzieciństwa na warszawskich przedmieściach. Składają się one na pierwszy „Katalog”. Z niego właśnie pochodzą płoty zamieszczone w tym kalendarzu. Są to ogrodzenia zespawane przez rzemieślników, ażurowe, często o wymyślnych, geometrycznych wzorach. W kolejnych obrazach z cyklu będą je zarastać tuje, przesłaniać trzcinowe maty lub drewniane panele. Zastąpią je coraz wyższe i mniej przezierne ogrodzenia z prefabrykatów, mury z cegieł i piaskowca.

W obrazach pokazuję płoty z perspektywy przechodnia. Kogoś, kto stoi na zewnątrz płotu i odbiera wiadomość: „tu nie wejdziesz”. Dlatego myślę, że paradoksalnie moje prace są w takim samym stopniu o odgradzaniu się, jak i o współdzieleniu.

Choć osoba stawiająca płot izoluje się od innych, to oni nie znikają. Zostają po drugiej stronie i starają się ten płot włączyć w swój świat. Albo przez niego przejść."